dag 20, 12 juni, Cahors - Miradoux

Dag 20, 12 juni, Cahors - Miradoux, 100,7 (!), totaal 1627

Vandaag extra vroeg opgestaan om nog gebruik te kunnen maken van de WiFi van de camping. Onze weblog is nu geheel bijgewerkt, maar of dat zo blijft??

Het is echt een terrein om nog eens terug te komen als je ooit nog eens Cahors wilt bezoeken.

We vertrekken voor ons doen aardig op tijd en denken daardoor 100 km te kunnen wegtrappen. We fietsen buiten de stad om, de binnenstad hebben we immers al voldoende gezien. We volgens de loop van rivier “Le Lot” en krijgen nog een mooi gezicht op de stad met zijn kathedraal St.Etienne. Daar zijn we niet eens binnen geweest. Nou ja, ook een pelgrim raakt verzadigd van kerken. In elk dorpje, hoe klein ook tref je er wel weer een aan.

We moeten een paar km langs de drukke D820. Een smal strookje op deze weg moet voorkomen dat we niet door de langsrazende vrachtwagens worden meegezogen. Heerlijk om na enige tijd weer op zo’n stil Frans asfaltweggetje onze weg te kunnen vervolgen. Onze reisbijbel brengt ons in een mooi oud plaatsje Castelnau -Montratier. We schieten goed op dus gunnen we ons een koffiepauze op een van de terrasjes op het dorpspleintje. Het pleintje wordt omringd door meerdere gebouwen met arcades.

Ons opschieten wordt nu teniet gedaan.

Quest ce que ce passe?

We worden door de serveerster naar een tafeltje verwezen pal naast een Hollands stel. Raken al gauw zeer geanimeerd met ze aan de praat. Zij gebruiken een middagmenu, zoals alle Fransen doen. Om een lang verhaal kort te maken, we worden uitgenodigd om in hun huis, dicht in de buurt, te lunchen, te zwemmen en te blijven slapen.

Het toetje van hun menu slaan ze af, ondanks dat dat bij het menu hoort. Dus waarom zouden wij, als arme pelgrims, hun toetje dan niet krijgen. Maar natuurlijk.

Wij fietsen naar hun schitterende stek, ca 14km vanaf de plaats waar we ze hebben ontmoet. Het departement Quercie, waar we nu zijn is van een indrukwekkende schoonheid, het doet een beetje Toscaans aan.

Vanaf het terras bij Dick en Hannie zie je uit over dit landschap. Echt een droomplek. Het ontbreekt ons aan niets. Veel vers fruit, drinken w.o. een fles Rose, en een heerlijke lunch met biefstuk en een reuze salade schotel, dit alles klaargemaakt door superkok Hannie, bekend in de wijde omgeving.

Om de sfeer geheel onvergetelijk te maken pakt Dick zijn gitaar. De aanleiding hiertoe is dat hun internetprovider Alice bij ons bekend is als een song: Alice who the fu….enz. Met dit ruige nummer vangt hij zijn repertoire aan.

Elvis Presley (ja, Dick is ook niet meer zo jong) en vooral John Denver volgen.

Dick en Hannie hebben ons echt een geweldige middag bezorgd!

We willen vandaag toch nog wat km’s maken, dus nemen we vele uren later afscheid. Bedankt Dick en Hannie!

We fietsen over Moissac en Auvillar beide mooie plaatsjes in de Quercie. We steken de Tarn en de Garonne over. Door deze beide rivieren is het landschap zeer gevarieerd. Ook een fietspad langs Le Canal Lateral a la Garonne ontbreekt niet in onze route. Nog net voordat het donker wordt rijden we een klein kampeerterreintje op, net voor een zoveelste klimpartij in de route,

Dat worden dus morgenochtend onze eerste km’s.

Al gauw kennen we alle kampeerders, 4 in getal. We moeten ook afrekenen met een van deze kampeerders. Hij doet dat in opdracht van de boer c.q. eigenaar.

Over twaalven kruipen we in onze mandjes. Helaas, de 4 kampeerders zijn een groot deel van de nacht met elkaar in heftige gesprekken gewikkeld, het wordt meer lachen en brallen dus de alcohol zal wel rijkelijk vloeien.

Om half vijf in de vroege ochtend wordt het Ronald te veel. “Silence, s’il vous plait” schreeuwt hij uit zijn tent. Het wordt prompt stiller. De mannen zoeken hun eigen slaapvertrekken op.