dag 21, 13 juni, Miradoux - Montesquiou

Dag 21, 13 juni, Miradoux - Montesquiou, 83km, totaal 1700 km

Na een “prima” nachtrust laten wij met veel lawaai om ca 9:00 de camping achter ons. Een klusjesman repareerde het dak van het sanitairgebouw, eveneens met veel lawaai. Lekker puhhh!! Ons campinggeld a raison van € 10 werd alweer goed besteed.

Onze intentie is vandaag een flinke slag te slaan wat betreft het aantal km’s. Alles zit mee behalve het weer. Als echte Hollander heb je altijd wel wat te zeuren over het weer, ook al zijn ze in Frankrijk. Comme nous aussi. Er is volop zon, de route is fraai, alleen het schiet niet echt op met de km’s. Het water gutst langs ons voorhoofd, de armen en benen zijn nat en het water in de bidons is heet! Zo ook de temperatuur, bloedheet dus!

Vlak voor Verduzon (sur lac) ontwaren we een helder meer met een prachtig wit strand. Er staat echter een groot hek omheen met een toegangspoort waar zich een getatoeëerde dame bevindt die als caissière fungeert. Zij is blijkbaar gerechtigd € 2,40 per persoon te innen ook al ben je een arme pelgrim. Maar het frisse water lokt zodanig dat we ons budget er toch op aanspreken.

Een frisse duik, koffie zetten, wat eten en nog een frisse duik telt de uren weer weg. Het zand op het strand brand onder je voeten. Het is al 4 uur eer we weer op weg gaan. Vol goede moed gaan we km’s maken. Er staat nog niet veel op de teller. We richten ons op eindbestemming Montesquiou. Daar is een kasteelcamping (Chateau Le Haget) lezen we in onze reisbijbel. Behoorlijk uitgeput door de warmte komen we daar aan. De teller wijst 83 km aan.

Volgens een aankondiging aan het begin van het dorp heeft het kasteel een restaurant en een zwembad.

Een ketting en een bord op de toegangsweg tot het terrein geeft aan dat de “zaak” op 13 juni is gesloten…….en wij zitten er behoorlijk doorheen. Dus we gaan op onderzoek uit. Wij hunkeren naar wat eten en een slaapplek. De ketting los en naar binnen met de fietsen! Er blijkt een bruiloftfeest te zijn en dat zou de hel nacht lawaai kunnen gaan geven. Vandaar dat de eigenaar van het terrein en het kasteel (een Hollandse en een Fransman) geen nieuwe gasten wilden accepteren om hun de lawaaiellende te besparen. Wij nemen een beetje luide muziek gewoon voor lief.

We worden ontzettend aardig opgevangen door een Hollands stel uit Laren. Zij fêteren ons op spaghetti met stokbrood. Dus ook onze hongerige magen worden weer een beetje gevuld. Carla en Huub (Slokker) hebben nog 2 extra stoelen in hun Volkswagen kampeerbus. En ook een koud biertje wordt bij onze aankomst geserveerd. Wat een schitterende, functionele kampeerbus is het, Nico is er helemaal weg van. Het is tenminste niet zo’n vreselijk grote kampeerwagen, zo’n “witte doos” zoals Carla en Huub dat noemen.

Het terrein van Chateau Le Haget is geweldig ruim opgezet met honderden soorten verschillende bomen en een zwembad, dat we overigens niet hebben kunnen gebruiken vanwege de openingstijden.