dag 22, Montesquiou - Nay

Dag 22, 14 juni, Montesquiou - Nay, 83km, totaal km 1782

Om 7:30 wordt ons koffie aangeboden door onze vriendelijke buren uit Laren. Dat is ons nog niet eerder overkomen, alweer straalt het geluk ons toe.

Maar helaas. We zijn net op weg of een lekke band van Nico’s achterwiel gooit roet in ‘t eten. Geen probleem want wij zijn door diverse ervaringen in het verleden reeds volleerd bandenreparateur. Achterwiel eruit, nieuwe binnenband erop en binnen een uurtje fietsen we weer.

We komen een Zondagse vlooienmarkt tegen. Wel kijken, niet kopen is ons (Nederlandse) devies, maar dat komt natuurlijk vooral omdat we niet verlegen zijn om extra bagage. Maar zoals gebruikelijk op vele van dit soort markten is er ook wat voor de inwendige mens. Het stokbroodje met ham, kaas en tomaat (dat laatste niet voor Nico!) moet onze energie voor de volgende bergetappes weer aanvullen.

Het is prima weer om te fietsen, weinig wind en vooral niet te warm. De straaltjes lopen ondanks het koelere weer toch wel over je rug als je een helling moet “nemen”

Wij besluiten tot zes uur door te fietsen, we zijn dan in het plaatsje Nay beland. Onze reisbijbel geeft het eigenlijk wel aan, er is hier geen camping. Maar aan het begin van ‘t dorp ontwaren wij toch een bord met “camping”. Verderop in het dorp zijn de verwijzingen naar een camping niet meer te vinden. Door navraag bij een aantal allochtonen worden wij toch nog een bepaalde kant uitgestuurd. Daar waar de camping zou moeten zijn nog eens aan een “loslopende” dame gevraagd. Die haalt haar hele familie erbij. Nee, de camping die wij zoeken is opgeheven. Een eind terug op onze route is wel een camping te vinden. Maar daar hebben we nou net geen zin meer in. We zouden, volgens de familie, onze tentjes nog wel op het voormalige kampeerterreintje kunnen installeren, maar het ontbreekt daar dan wel aan enig sanitair en/of water.

Na enig beraad in de familie nodigt de heer des huizes ons uit de tentjes bij hem in de achtertuin te plaatsen. Het blijkt een riante plek te zijn en er wordt ons een kraan met (koud) stromend water aangewezen. C’est tres gentil, blijven wij maar zeggen. We zijn hartstikke blij met deze geste.

Maar nu nog ergens wat zien te eten. Dat valt tegen. De restaurantjes die er zijn gaan voor onze neus dicht, wat overblijft is een Senegalees restaurant. De eigenaar, ongetwijfeld een Senegalees, loopt continue met een tandenstoker uit zijn mond. Voor franse begrippen zijn de prijzen aan de hoge kant en de kwaliteit van het eten blijkt aan de matige kant te zijn…..Nou ja, we hebben in ieder geval onze honger gestild. Tot overmaat van ramp zit er nog een vent op het terras die in onverstaanbaar Frans tegen ons aan zit te praten. We negeren hem maar. Later valt hij ook nog van zijn stoel, bijna door de balustrade. Hij had dus veel te diep in het (pastis) glaasje gekeken. Nog een andere gast, die was redelijk nuchter, verlaat even het terras en komt met 3 boeken terug die wij van hem aangeboden krijgen. O.a, een boek (in ‘t Frans natuurlijk) van Paulo Coelo Wij kunnen dat niet aannemen vanwege ons beperkte draag c.q. (op)bergvermogen.

‘s Nachts veel regen.