dag 32, Leon - Sta.Catalina de Somoza

Dag 32, woensdag 24 juni Leon - Sta.Catalina de Somoza, 63 km, totaal 2518 km

In het Hostal Albany nog even gebruik gemaakt van de WiFi verbinding om onze weblog bij te werken. Ontbijt in de oude binnenstad bij een patisserie met Duitse Kaiserbrotchen. De eigenaresse(?) spreekt perfect Duits, dat is toch wel eens gemakkelijk om de juiste etenswaren te bestellen.

We zijn net vertrokken van die “Duitse Patisserie” of we horen een vrolijk fluitmuziekje. Er komt een bonte optocht van reuzefiguren aan. Ontzettend leuk om zo’n stoet door de oude stad zien trekken. Zie de foto’s.

Na ca. 20 km vanaf Leon krijgt Ronald last van een zwabberend achterwiel, en ja hoor, de band is lek. We pompen de band 1x op, om te zien hoe hij zich houdt. Maar hij houdt zich niet, er is geen houden aan.

Hij is snel weer leeg. We fietsen door tot het eerste het beste dorpje met wat schaduw en een waterkraantje. Dit vinden we, zoals in bijna elk dorp, op het kerkpleintje van Villar de Mazarife. We worden opgevangen door de koster (?) van de kerk, die in het kerkportaal onze verrichtingen gadeslaat. We mogen de fiets repareren in het kerkportaal. Een Christusbeeld houdt ons in ‘t oog. Na enige tijd heeft de “”koster” in de gaten wat er aan de hand is, hij gaat op zoek naar een emmertje om water in te doen om het lek te vinden. Maar wij zijn niet voor één gat (in de band) te vangen, en gebruiken onze (2^e) reserve binnenband.

We maken nog wat foto’s in het voor ons memorabele dorpje en fietsen welgemutst weer verder richting Santiago. Maar onze route-Bijbel leidt ons nu over een eindeloos grindpad naar Astorga. Wat een klo….pad. Onze volgeladen fietsen en afgetrainde lijven worden verschrikkelijk door elkaar geschud, maar daarbij moet gezegd worden dat het altijd beter is om langs een drukke N-weg te fietsen.

Eindelijk komen we in Astorga. Hier ontmoeten we ook weer de andere Hollandse fietsers. Frans en Jan uit Breda en Paul en Marijke uit Driehuis (bij Haarlem).

In de Auberge aan het begin van de oude stad krijgen deze arme pelgrims thee aangeboden. We blijven er niet slapen omdat we nog wat verder willen doorfietsen tot onderaan de enorme bult (berg).

We bezoeken het Pelgrimsmuseum, hetgeen door Antonio Gaudi is gebouwd.

Nico bezoekt nog de kathedraal terwijl Ronald al begint aan een pilsje met Paul en Marijke.

Astorga heeft een klein gezellig stadcentrum met overal weer terrasjes en restaurants. Op de plaza Mayor eten wij wat tapas en drinken er te veel wijn bij. We willen nog 10 km doorfietsen en er zitten ook nog “klimmetjes” op die kilometers.

Voordat het echt donker is komen we aan in Santa Catalina de Somoza. Hier zou volgens onze reisbijbel een camping moeten zijn. Bij de ’peregrino’ herberg doen we navraag. Het kampeerterrein blijkt een stukje schuin grasland van ca. 1 m2 te zijn. In de herberg zelf is nog plaats voor 1 persoon.

De waard weet nog een adres in een straatje verderop waar pelgrims van harte welkom zijn. We worden erheen gebracht.

Het is werkelijk onvoorstelbaar wat een ontvangst we daar krijgen. Een jong stel, David en Nuria, haalt ons binnen. De fietsen worden meteen op de binnenplaats gebracht. Volkomen onbaatzuchtig van deze mensen krijgen we van alles aangeboden. Het lijkt/is pure naastenliefde. Onze slaapkamer is van een gigantische omvang met twee reuze bedden. Alles zonder dat er iets wordt berekend, een donatie wordt wel op prijs geseld.

Dat er zulke mensen bestaan op onze, op winstbejag beluste, aardkloot.

Overdag staan David en Nuria langs de pelgrimsroute met een tafeltje met fruit en drinken om dorstige en hongerende pelgrims van de nodige voedingsmiddelen te voorzien. Ook weer zonder daarvoor een vergoeding te vragen! Wat een geweldig stel. Ook diepzinnig zijn ze. Elke dag wordt door hen beide een uurlang in meditatie doorgebracht. Prachtig dat er zulke mensen bestaan!

We drinken nog een kop thee gezamenlijk en gaan net voor het einde van de dag naar ons slaapvertrek.